O Aikido

Aikido to sztuka walki łącząca w sposób harmonijny ciało i umysł ćwiczącego, w której głównym celem jest filozofia rozwoju i pojmowania życia. Powszechnie uważa się, że aikido jest czymś więcej, niż jednym z wielu systemów walki. Mówi się, że aikido to sztuka wojenna bez walki, a w technikach i sposobach poruszania splatają się elementy psychologii i filozofii.

Taktyka aikido polega na wykonywaniu uników, zasłon, dźwigni, rzutów itp. Płynność, precyzja i skuteczność ruchów sprawia, że dobrze wyszkolony aikidoka potrafi poradzić sobie nawet z kilkoma przeciwnikami. Podstawą obrony jest zejście z linii ataku poprzez zwrot lub całkowity obrót ciała. Aikidoka nie przeciwstawia się ciosom napastnika, lecz unika ich i wykorzystuje ich naturalną siłę. Umożliwia to obezwładnienie go, nagłe pozbawienie równowagi i przewagi, jaką dawał atak.

Na kształt współczesnego aikido miały wpływ dzieje różnych sztuk walki, które w ciągu czasu wzajemnie uzupełniały się i przekształcały, kreując jednocześnie prądy filozoficzne mające swoje odbicie w kulturze i obyczajowości. Właściwy kształt aikido zyskało dopiero w XX wieku, ale jego początków doszukać się można w najdawniejszej historii Japonii.

Aikido w mistrzowskim wykonaniu jest nie tylko bardzo skuteczną sztuką samoobrony, ale ma również niezwykłe wartości estetyczne. Z podziwem i zachwytem można przyglądać się finezyjnym ruchom mistrza, który odpiera ataki z niezwykłą płynnością i gracją.

Aikido jest sztuką trudną ale piękną. Wymaga intensywnej pracy nad własnym rozwojem i wieloletnich ćwiczeń zanim osiągnie się skuteczność obrony. Często nawet wielcy mistrzowie po latach studiowania oświadczają, że są dopiero na początku drogi.